Αυτό το άρθρο θα έχει χαρούμενο τόνο γιατί άκουσα κράξιμο για το προηγούμενο.Φωνάζω όλο χαρά την γυναίκα και της λεω:
«Γυναίκα έλα να δεις το πρώτο μου άρθρο στο Paokmania.gr».
«Πάλι με τον ΠΑΟΚ ασχολείσαι;», μου λεει η ιερόσυλη.
Διαβάζει το κείμενο στα γρήγορα κάνοντας πως την ενδιαφέρει.
«Βρε άντρα μου, τόση μελούρα που την βρήκες και την έβγαλες;», μου λεει.
«Άντε μωρή να πας να ταΐσεις τα παιδιά», της λεω, «που έχεις και άποψη». Έφυγε για την κουζίνα μουρμουρίζοντας κάτι δικά της.
Η πόντια το μόνο που ξέρει για τον ΠΑΟΚ είναι η .... Λίλη.
«Όλοι οι ποδοσφαιριστές μοντέλα πάνε και παίρνουνε, όπως ο πρόεδρος σας», μου λεει.
«Ναι», της λεω. «Και εγώ αν είχα τέτοια μοντέλα δίπλα μου, όχι πρόεδρος του ΠΑΟΚ θα ήμουν, την Δόξα Δράμας τελικό Champions League θα έβγαζα».
Λοιπόν, όταν είναι ημέρα ματς, στο σπίτι υπάρχει στρατιωτικός νόμος. Τα παιδιά ξέρουν ότι η ακτίνα δράσης τους περιορίζεται αισθητά και η διέλευση από το σαλόνι απαγορεύεται αυστηρώς.
Αν μάλιστα ο αγώνας είναι μέγιστης σημασίας, η πόντια ενημερώνεται εκ των προτέρων και εκκενώνει το σπίτι έγκαιρα.
Λοιπόν, έχω φραπεδιά έτοιμη, TV στο πρέπον κανάλι, μια σχετική ταχυπαλμία και είμαι έτοιμος για το ματς. Για να ηρεμίσω βάζω λίγο Τσιάρτα. Αυτό το παλικάρι είναι σαν βάλιουμ. Τέτοια αταραχία δεν έχω ξαναδεί. Βλέπω εκεί τα μπαρμπαδάκια που βάζει για να δείξει το σύστημα της κάθε ομάδας και ηρεμώ.
Μόλις τελειώσει το ματς έχουμε άρση της απαγόρευσης και η δημοκρατία επανέρχεται στο σπίτι.
Η πόντια αποκτά τα ηνία της τηλεόρασης ξανά:
«Άντε φύγε τώρα» μου λεει. «Θέλω να δω Αρναούτογλου»...
Εγώ πάω καρφωτός για κομπιούτερ και paokmania.gr και η ζωή συνεχίζεται μέχρι το επόμενο ματς.
Φιλικά
New Yorker
newyorker4paok.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου