Οι μυστικές προπονήσεις του ΠΑΟΚ

Η πρώτη επίσημη προπόνηση του ΠΑΟΚ για την ποδοσφαιρική χρονιά 2009-2010 είναι γεγονός. Όλοι είδαμε από κοντά τα νέα αποκτήματα της ομάδας να κάνουν ασκήσεις, σουτάκια, τριγωνάκια και άλλα τέτοια.

Κάτι όμως που δεν ξέρει ο κόσμος, είναι τι προηγήθηκε αυτής της πρώτης επίσημης προπόνησης. Κάποιες μυστικές προπονήσεις με μοναδικό στόχο κυρίως την ατομική επίδοση των παικτών. Κατάφερα να μπω μυστικά στην Τούμπα και να τις παρακολουθήσω, για αυτό και σας τις μεταφέρω.


Το πρόγραμμα ξεκινούσε με τον Γκαρσία.

Έφεραν παίκτες από την δεύτερη ομάδα να του κάνουν δυνατά φάουλ. Μόλις τον έριχναν κάτω λοιπόν, αυτός, ως φυσιολογική εξέλιξη τους άρπαζε και τρώγαν τα μπουνίδια τους.. Εκεί ήταν που είχαν έναν φαλακρό, ντυμένο διαιτητή, και του έβγαζε κατευθείαν κόκκινη κάρτα.

Η άσκηση λοιπόν περιελάμβανε δύο σκέλη:
Να μην αντιδράει όταν του κάνουν σκληρά φάουλ και όταν τρωει κάρτα. Στην πρώτη προπόνηση είχε ποσοστό επιτυχίας 1 στα 5 (τέσσερις τρώγανε ξύλο, ένας την γλίτωνε). Στην τελευταία προπόνηση έφτασε το 4 στα 5. Εκεί κάπου σταματήσανε γιατί άρχισε να παίζει το μάτι του.

Επίσης, έπειτα από αίτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, τον βάζανε να πατάει περιοχή, μία στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου και μία κατά το 80ο λεπτό προς ικανοποίηση του κόσμου.

...
Μετά τον Γκαρσία, σειρά έπαιρνε ο Κονσεισάο.

Εδώ είχαν περισσότερα προβλήματα, γιατί του κάνανε ασκήσεις πάγκου.
Τον βάζανε να κάθεται στον πάγκο για μερικά λεπτά και μόλις βλέπανε ότι αγρίευε τον ξαναβάζανε μέσα να παίξει. Ξεκίνησαν με 5 λεπτά, μετά το αυξήσανε στα 10, μέχρι που φτάσανε το υπερβολικό νούμερο των 50 λεπτών στον πάγκο. Από κει και μετά άρχισε να αντιδράει λίγο παράξενα και κατάλαβαν ότι δεν τους παίρνει άλλο.

Για μια στιγμή μάλιστα του κρύψανε το περιβραχιόνιο για πλάκα, αλλά ακούσανε τα Πορτογαλικά τους και ηρέμισαν.

Στο ίδιο πρόγραμμα, εντάθηκε και ο Χαλκιάς, μόνο που αυτός δεν καθότανε στον πάγκο με τίποτα, οπότε αναγκαστήκανε να βάλουν μια δεύτερη εστία δίπλα ακριβώς από την κανονική και πίσω από την γραμμή του κόρνερ, ώστε να πιάνει όσα άφηνε ο Κρέσιτς.

...
Σειρά έπαιρνε ο Μούσλι.
Αυτόν του έκαναν ασκήσεις επανασύνδεσης με τα δίχτυα. Τον βάζανε να κάνει κατεβασιές σε κενή εστία και να σουτάρει. Μόλις έβαζε 20 γκολ του βάζανε και τερματοφύλακα.
Μόλις έχανε το πρώτο σουτ τον ξαναβάζανε σε κενή εστία. Μόλις έφτασε το ποσοστό επιτυχίας 3 στα 4 του βάλανε και αμυντικούς.

...
Εκεί που τα βρήκαν σκούρα ήταν με τον Ίβιτς. Έκρυψαν όλες τις χτένες και τις βούρτσες από τα αποδυτήρια για να μην μπορεί να χτενιστεί. Χρειάστηκε η επέμβαση του Βρύζα για να δεχτεί να βγει για προπόνηση ο Βλάταν.

Επίσης, ράψανε την φανέλα του Μπαλάφα πάνω στο σορτσάκι. Η άσκηση περιελάμβανε εκτελέσεις πέναλτι και μόλις πήγαινε να βγάλει την φανέλα, καταλάβαινε ότι ήταν ραμμένη και δεν το ξανάκανε.

...
Στον Σάντος κάνανε τριπλές ασκήσεις.
Του βάζανε να φοράει κοστούμι. Μόλις δυσανασχετούσε του ξαναβάζανε το καφέ
δερμάτινο. Καταφέρανε να βγάλουνε ένα ημίχρονο έτσι.

Μετά φωνάζανε από τα μεγάφωνα γκοοοολ και αυτός σηκωνότανε από τον πάγκο και πανηγύριζε έξαλλα. Έπιανε στο πρώτο γκολ μόνο, αλλά και αυτό ήταν επιτυχία.

Τέλος, φέρανε κωμικούς να τον κάνουν να χαμογελάσει για να βγάλουν την επίσημη φωτογραφία.

...
Το πιο πρωτοποριακό όμως, ήταν οι ασκήσεις των φιλάθλων. Είχαν καμιά κατασταριά παλαβούς στην τέσσερα και τους κάνανε ασκήσεις ελέγχου θυμού για να μάθουν να αντιδρούν σε συγκεκριμένες καταστάσεις.

Το πρώτο τέστ ήταν στην αρχή όταν ο Γκαρσία έτρωγε τις κόκκινες. Στην αρχή βρίζανε όλο το σόι του - μεταμφιεσμένου - διαιτητή, αλλά όσο προχωρούσε η άσκηση αρκούνταν μόνο στην μάνα του.

Μετά φέρανε κάποιον που έμοιαζε τον Σαλπιγγίδη. Αυτός σκόραρε, έτρεχε στην τέσσερα να πανηγυρίσει και ζωγράφιζε καρδούλες στον αέρα προς το μέρος τους. Η άσκηση απέτυχε, οι οπαδοί έσπασαν το κάγκελα και πήραν στο κυνήγι τον φουκαρά και έτρεξε να κρυφτεί στην φισούνα.

Στην τελευταία άσκηση είχαν κάποιον ντυμένο Τζόρτζεβιτς να εκτελεί κόρνερ. Η άσκηση είχε τέτοια επιτυχία που στο τέλος πέσανε μόνο 3 άδεια μπουκάλια μαλαματίνας, δύο κινητά και καμιά 20 ευρώ σε ψιλά.

Στο τέλος της προπόνησης, ο Σάντος δοκίμασε διάφορε καινούργια σχήματα όπως το 6-3-1 με διπλούς μπακ και ένα 4-3-1 με εννιά παίκτες.

Επίσης πριν πάνε στα αποδυτήρια, κρατούσαν κάτι όλοι μαζί και πήγαιναν γύρω-γύρω στο γήπεδο, αλλά δεν μπόρεσα να δω τι ήταν.

....
Άμα μάθω τίποτα νεότερο θα σας κρατήσω ενήμερους.

Φιλικά
New Yorker
newyorker4paok.blogspot.com

ΠΑΟΚ είσαι τόσο μακριά

Εδώ και κάποιος μήνες γράφω για τον ΠΑΟΚ, μετατρέποντας τα αισθήματα μου σε λέξεις και σαν τα μεταδίδω. Όταν αγαπάς και πονάς κάτι τόσο πολύ, το συναίσθημα είναι ο καλύτερος δημιουργός.

Κάθε λέξη, κάθε γραμμή γεμίζει την καρδιά μου με ευτυχία. Κάθε φορά όμως που ξεκινάω να γράψω δυο αράδες προσπαθώ να γεμίσω ένα κενό. Προσπαθώ να συμπληρώσω αυτό που οι συγκυρίες της ζωής μου στέρησαν. Αυτό που η μοίρα μου επιφύλαξε να βιώνω κάθε μέρα.

Ένα διπλό κενό.
Μακριά από την πατρίδα και μακριά από τον ΠΑΟΚ.

Κάθε αγώνα που παρακολουθώ προσποιούμαι ότι είμαι εκεί. Κάπου σε μια γωνιά του γηπέδου, ανάμεσα σε ασπρόμαυρες σημαίες. Κάτω από τον ουρανό της Θεσσαλονίκης. Ανάμεσα σε αδέλφια. Κάθε αμπαλαεο είμαι εκεί με τα χέρια ψηλά.

Κάθε κείμενο που γράφω είναι ο ομφάλιος λώρος που με ενώνει με την πατρίδα, με τον ΠΑΟΚ και την Θεσσαλονίκη. Κάθε περιγραφή την ζω πρώτα μέσα μου.


ΠΑΟΚ μου λείπεις κάθε μέρα, όπως μου λείπει το αεράκι του Θερμαϊκού, το σοκάκι που μεγάλωσα, η αλάνα που έπαιζα παιδί, τα παγκάκια της παραλίας που ερωτεύτηκα την γυναίκα μου.

ΠΑΟΚ είσαι τόσο μακριά αλλά και τόσο κοντά. Τόσο κοντά όσο η καρδιά μου.

Κάποια μέρα ίσως, ίσως να με αξιώσει ο Θεός να έρθω πίσω. Να αναπνέω τον Βαρδάρη, να αγναντεύω την θάλασσα από τα κάστρα, να ακούσω το βουητό της Τούμπας. Να δω τον Χαρούλη στα ασπρόμαυρα.

...
Ίσως μια μέρα να μην χρειάζεται να γράφω για να γεμίσω το κενό. Ίσως μια μέρα ο αετός που φτερουγίζει μέσα μου, να ελευθερωθεί και να πετάξει στα σοκάκια της πόλης που αγαπώ και θα αγαπώ όσο αναπνέω.

Φιλικά
New Yorker
newyorker4paok.blogspot.com

Τα εφτά γήπεδα

Ένα παιδάκι κλωτσάει μια μπάλα πάνω στα χαλίκια. Τα σημάδια στη γη από ρόδες μηχανημάτων διάσπαρτα παντού. Γύρω μόνο χωράφια καταπράσινα και στην μέση μια λωρίδα γης σκαμμένη. Όπου κοιτάξεις εκσκαφείς, μπουλντόζες, σωλήνες, σίδερα και τσιμέντα.

Ένα αεράκι κυματίζει τις δύο σημαίες στην είσοδο. Η μία η γαλανόλευκη και η άλλη ασπρόμαυρη. Ο ήχος των ποτιστικών σπάει την ηρεμία του τοπίου. Κάπου έξω από την Ν. Μεσημβρία ξημερώνει μια νέα μέρα στην ιστορία της ομάδας.

Τα εφτά γήπεδα του νέου προπονητικού κέντρου του ΠΑΟΚ.

Τα γήπεδα που θα γίνουν η κολυμπήθρα της αναγέννησης του ΠΑΟΚ. Το φυτώριο των νέων παικτών της ομάδας. Εκεί που ο περήφανος γονιός θα πηγαίνει τα βλαστάρια του με το όνειρο μια μέρα να τα δει στην Τούμπα. Εκεί που ο δάσκαλος θα πηγαίνει τα μαθητούδια εκδρομή για να διαμορφώσουν "ασπρόμαυρη συνείδηση".

Ο ΠΑΟΚ έχει πολύ καλές ακαδημίες με διακρίσεις, όπου γίνεται καταπληκτική δουλειά. Σε λίγο όμως θα έχουν το δικό τους σπίτι. Ένα μέρος που θα εκπέμπει την αίγλη και την προσωπικότητα της ομάδας. Ένα μέρος όπου η τεχνολογία θα είναι αρωγός των φιλότιμων προπονητών και γυμναστών.

Να δούμε επιτέλους έναν ΠΑΟΚ να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στα δικά του παιδιά. Στο δικό του αίμα. Παίκτες που θα παίζουν για την φανέλα πρώτα. Μια φανέλα που θα γράφει ονόματα που τελειώνουν σε -άκης και -ίδης. Μια φανέλα που θα την φοράει ο παίκτης και θα είναι περήφανος γιατί την ίδρωνε από παιδί. Γιατί θα θέλει να είναι η μόνη Ελληνική φανέλα που θα φορέσει ποτέ.

Κατά καιρούς περάσανε ξένοι από την ομάδα που τίμησαν την φανέλα και ο κόσμος τους θυμάται. Έφεραν εμπειρία και μια διαφορετικότητα. Και σήμερα έχουμε τέτοιους. Αλλά αν μπεις στο σπίτι του σημερινού Παοκτσή, οι φανέλες που μένουν για πάντα στα συρτάρια είναι φανέλες του Ζαγοράκη, του Βρύζα, του Φρατζέσκου, του Σκαρτάδου και άλλων Ελλήνων παικτών που έμειναν ως ήρωες στην συνείδηση του κόσμου.

Το νέο προπονητικό κέντρο θα γίνει μέρος "μύησης" των νέων Παοκτσήδων. Αν οι παίκτες τώρα λένε: "Είναι
τιμή μου να παίζω στον ΠΑΟΚ", σε μερικά χρόνια θα λένε:
"Μεγάλωσα με το όνειρο να παίξω στον ΠΑΟΚ".

Ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το μέγεθος του οφέλους.

- Θα το καταλάβουμε όταν θα δούμε αυτά τα γήπεδα γεμάτα με πιτσιρικάδες κάθε ηλικίας που θα έχουν ένα κοινό όνειρο: Να παίξουν στο κεντρικό γήπεδο, δίπλα από το δικό τους. Εκεί που προπονείται η πρώτη ομάδα.
- Θα το καταλάβουμε όταν σε μερικά χρόνια θα γεμίσει η πρώτη ομάδα με αυτά τα παιδιά.
- Θα το καταλάβουμε όταν ένα από αυτά τα παιδιά, ως αρχηγός, θα σηκώνει κύπελλα μέσα στην Τούμπα.

Τα εφτά γήπεδα είναι μόνο η αρχή.

Φιλικά
New Yorker
newyorker4paok.blogspot.com

ΠΑΟΚ...TV Series

Μια νέα σειρά έρχεται να ταράξει τα νερά της Ελληνικής τηλεόρασης. Μια ιστορία αγάπης και μίσους με φόντο τον Λευκό Πύργο.

Τις προάλλες έβλεπα στην τηλεόραση μια παλιά σειρά του Μανούσου Μανουσάκη και μου ήρθε μια ιδέα: Να γράψω και εγώ μια σειρά για την τηλεόραση με αντίθετους χαρακτήρες σαν τις δικές του.

Όπως τον Τούρκο και τη ρωμιά στο «Μην μου λες αντίο», τον Αλβανό και την ρωμιά (ξανά) στο «Η αγάπη ήρθε από μακριά», την τσιγγάνα και τον κυριλέ στο «Σύνορα αγάπης» ή τον παπά και την χριστιανή στο «Άγγιγμα ψυχής». Μπερδεμένες καταστάσεις και τέτοια.

Μου ήρθε λοιπόν η ιδέα να δημιουργήσω τους εξής χαρακτήρες:

Τον Παοκτσή και την αρειανού.

Η μάλλον καλύτερα τον Παοκτσή και την γκόμενα που ο αδελφός της είναι αρειανός (όχι από τον πλανήτη αλλά από Παπαναστασίου μεριά).

Η σειρά θα έχει 22 επεισόδια για να πιάσει όλη την σεζόν.

...

Επεισόδιο 1ο
Παρουσίαση χαρακτήρων.

Ο Μητσάρας είναι ένα παλικάρι από Νεάπολη, γέννημα θρέμμα Παοκτσής με μόνιμη κατοικία θύρα 4, γήπεδο ΠΑΟΚ Μικράς Ασίας, Τούμπα και εργάζεται ως μηχανικός σε συνεργείο αυτοκινήτων..
Μια μέρα εκεί που κάθεται με τα τακίμια του στην πλατεία Επταλόφου και αγναντεύει το σιντριβάνι ανέμελος, κάθεται στο απέναντι τραπέζι ένα ζευγαράκι. Ο τύπος φαίνεται λίγο σφικτόκωλος, κυριλές με σακάκι ακριβό και τιράντα στο παντελόνι. Δίπλα του κάθεται ένα τρυφερό πλάσμα, καμία 25 φεγγαριών, ξανθό μαλλί βαμμένο, μάτια όνειρο και κορμί ποίημα.

- Καληνυχτάκιας είναι ο τύπος, σκέφτηκε ο Μητσάρας, ελεύθερο το πεδίο.
Κατεβάζει τα πόδια από την καρέκλα και αρχίζει παιχνίδι. Μόλις βρίσκει ευκαιρία της πασάρει ραβασάκι με αυτόχειρη αφιέρωση: «Πάρε με, Μητσάρας».

...

Επεισόδιο 2ο
Ο Μητσάρας αλλάζει λάδια σε ένα Fiat Pundo στο συνεργείο όταν χτυπάει το κινητό. Σκουπίζει τα χέρα του με μια μαλαστούπα και απαντά.

- Γεια σου Μητσάρα, του λεει μια γλυκιά φωνούλα στην άλλη γραμμή.
- Έλα μανούλα, ποια είσαι; ρωτάει αυτός.
- Γνωριστήκαμε χθες στην πλατεία Επταλόφου και μου έδωσες το τηλέφωνο σου.
- Καλώς το γιαβρί, λεει αυτός και κάθεται αναπαυτικά Ούτε το ονοματάκι σου δεν μου έδωσες εχθές.
- Μελίνα με λένε, απαντά αυτή όλο νάζι.

Έπιασαν την κουβέντα για καμία ώρα μέχρι που άρχισε να καντηλιάζει ο μαστρο-Μανώλης ο ιδιοκτήτης του συνεργείου. Κανόνισαν να πάει να την πάρει το απόγευμα από την γειτονιά της. Δώσανε ραντεβού στο περίπτερο στην γωνία δυο τετράγωνα από το σπίτι της, γιατί ο μπαμπάς της είναι αυστηρός και δεν θέλει να την δει η γειτονιά.

...

Επεισόδιο 3ο
Ο Μητσάρας οδηγάει προς Λεονίδου και Παπαναστασίου γωνία να πάρει την Μελίνα που μένει Χαριλάου.

Μόλις περνάει την σκουληκοφωλιά τον πιάνει μια ανακατωσούρα στο στομάχι. Έφαγε και κάτι κοψίδια για μεσημέρι, και δεν αισθάνεται καλά. Είναι έτοιμος να γυρίσει πίσω αλλά η γενετήσια ορμή υπερνικά.

- Εδώ βρήκε να μένει η π...α, μονολόγησε.

Τα μέρη τα ξέρει πολύ καλά. Στο μυαλό του έρχονται στιγμές που κυνηγάει σκουλήκια στις γύρω περιοχές μετά από αγώνα.

Φτάνει στο περίπτερο στην γωνία όπου η Μελίνα περιμένει. Της ανοίγει την πόρτα, ως τζέντλεμαν που είναι, και αυτή κοιτώντας γύρω μήπως την βλέπει κανένας, μπαίνει ντροπαλά στο αυτοκίνητο.

...

Επεισόδιο 4ο - 10ο
Το ζεύγος ζει στιγμές έρωτα και ευτυχίας, με βόλτες παραλία, σποράκι στον Λευκό Πύργο, ρομαντικές βραδιές στα κάστρα, ρετσινούλα στα ταβερνάκια του κέντρου, τάισμα περιστεριών στην Αριστοτέλους και παρόμοια τέτοια σκηνικά.

Ο έρωτας τους ολοκληρώνεται στο διαμέρισμα πρώτου ορόφου του Μητσάρα, κάτω από το βλέμμα του Ζαγοράκη, Γκαρσία και Μούσλι που διακοσμούν το δωμάτιο.

Η Μελίνα έχει καταλήξει στο ότι μετά τον Μητσάρα το χάος, ότι έχει κλείσει σαν γυναίκα και τα τοιαύτα. Το ανακοινώνει στις φίλες της και πετάει σε πελάγη ευτυχίας.

Την άλλη μέρα, το ομολογεί στην μάνα της και αυτή τρομοκρατημένη της λεει:
- Αν το μάθει ο αδελφός σου ο Σώτος θα σε σφάξει.

Το 10ο επεισόδιο κλείνει με τον Σώτο να βγαίνει από το Χαριλάου με φίλους και να πανηγυρίζουν που πήρανε ισοπαλία από τα Γιάννενα.

...

Επεισόδιο 11ο
Κυριακή μεσημέρι και η Μελίνα παίρνει τον Μητσάρα στο τηλέφωνο να τον ρωτήσει να βγούνε το απόγευμα.

- Έχω να πάω στον ναό μωρό μου, απαντά αυτός.
- Δεν μου φαίνεται πολύ της εκκλησίας, αναρωτήθηκε η Μελίνα, αλλά φοβήθηκε να ρωτήσει παραπάνω. Εντάξει μωρό μου τα λέμε αύριο του λεει και κλείνει.

Το απόγευμα παίζουν ΠΑΟΚ-άρης στην Τούμπα και ο Μητσάρας με πλήρη ενδυμασία πάει στο γήπεδο. Το παιχνίδι λήγει 4-0. Ο Μητσάρας χαιρετάει τα φιλαράκια της τέσσερα και πάει να πάρει το αμάξι από ένα στενό πιο κάτω.

Εκεί του την πέφτουν 3 σκουλήκια και πάνε να κάνουν μανούρα. Ο Μητσάρας τους αρχίζει στα σούτια και οι δύο τρέπονται σε φυγή. Ο ένας από αυτούς φωνάζει στον τρίτο: «Τρέχα Σώτο».
Ο Μητσάρας τον προλαβαίνει και του ρίχνει κάτι ψιλές αλλά τον λυπάται και τον αφήνει να φύγει.

....

Επεισόδιο 12ο
Το ζευγαράκι πίνει καφεδάκι σε παραλιακή καφετέρια, όταν ξαφνικά η Μελίνα βλέπει κάποιον από μακριά και φωνάζει:
- Μητσάρα, ο αδελφός μου, λεει και τρέχει να τον φέρει στο τραπέζι τους.

Αυτός με τους δύο φίλους του και την Μελίνα μες την τρελή χαρά πλησιάζουν στο τραπέζι που κάθεται ο Μητσάρας. Αυτός γυρνάει την πλάτη και σηκώνεται να χαιρετήσει.

Εκεί διαπιστώνει ότι ο αδελφός της είναι το σκουλήκι που του την έπεσε τις προάλλες.

Οι δύο φίλοι του έχουν κλάσει μέντες και την κάνουνε προς τα πίσω. Ο Σώτος, πιάνει από το μπράτσο την Μελίνα και την τραβάει να φύγουνε.

- Δεν έχεις καμία δουλειά με αυτόν τον.... Πήγε κάτι να πει αλλά ο Μητσάρας έκανε ένα βήμα για να τον αρπάξει και το ΄πνιξε. Η Μελίνα δεν έχει καταλάβει τι γίνεται, ενώ ο αδελφός της την βάζει στο αμάξι του.

Το επεισόδιο κλείνει με τον Μητσάρα μόνο στο διαμέρισμα του με υπόκρουση βαρύ λαϊκό κομμάτι χωρισμού.

...
Επεισόδιο 13ο - 21ο
Τα επόμενα επεισόδια κυλάνε με την Μελίνα να μην απαντάει το τηλέφωνο και να κλαιει συνέχεια.
Ο Μητσάρας δεν μπορεί να την ξεχάσει και ο μαστρο-Μανώλης φωνάζει στο συνεργείο.
Οι καυγάδες στο σπίτι της Μελίνας πάνε και έρχονται με τον αδελφό της να δείχνει ανένδοτος και την κοπέλα να δηλώνει: «Αυτόν αγαπώ, αυτόν θα πάρω» και τέτοια.

Επεισόδιο 22ο
Στο τελευταίο επεισόδιο έχουμε δραματικές εξελίξεις.

Η Μελίνα το σκαει από το σπίτι και πάει να βρει τον Μητσάρα στο διαμέρισμα του πρώτου ορόφου, και ξανά με μάρτυρες τον Ζαγοράκη, Γκαρσία και Μούσλι γιορτάζουν την επανασύνδεση τους.

Ο ΠΑΟΚ παίρνει το πρωτάθλημα και ο Μητσάρας τα πίνει με φιλαράκια στο Fratelli στην Τούμπα. Εκεί πάει ο Σώτος και του δηλώνει την επιθυμία του να αλλάξει ομάδα για να ζήσει και αυτός τέτοιες στιγμές.

Η σειρά κλείνει με γαμπρό, νύφη και κουνιάδο στην τέσσερα αγκαλιασμένοι να τραγουδούν τον ύμνο της ομάδας.

...

Μόλις βρω και ένα τίτλο θα το στείλω στο MEGA να αρχίσουν τα γυρίσματα.

Φιλικά
New Yorker
newyorker4paok.blogspot.com

ΠΑΟΚ...2025

8 Ιουνίου 2025, ώρα 5:45 μ.μ.

Η ομάδα παίζει το τελευταίο ματς της χρονιάς εντός έδρας. Το γήπεδο είναι κατάμεστο με περίπου 48.000 κόσμο, παρότι το παιχνίδι δεν έχει βαθμολογικό ενδιαφέρον.

Ο Π.Α.Ο.Κ είναι πρωταθλητής εδώ και τέσσερις αγωνιστικές. Η ατμόσφαιρα γιορτινή και όλα είναι έτοιμα για την φιέστα. Σήμερα θα εορταστούν τα 10 χρόνια του νέου γηπέδου και θα αποδοθεί τιμητική πλακέτα στον Θεόδωρο Ζαγοράκη τον παλιό πρόεδρο της ομάδος.

Το γήπεδο πλημμυρισμένο από ασπρόμαυρα μπαλόνια και σημαίες κάθε σχήματος. Τα μεγάφωνα παίζουν τον ύμνο της ομάδας και καμιά εικοσαριά πιτσιρικάδες στον αγωνιστικό χώρο βάζουν τα δυνατά τους να κάνουν εντύπωση στον κόσμο.
Η «νέα Τούμπα» - έτσι την λένε οι φίλοι της ομάδας άσχετα αν δεν είναι η επίσημη ονομασία -, έχει βάλει τα καλά της και οι δεκάδες προβολείς φωτίζουν τον ουρανό της πόλης.

Στις μπροστινές θέσεις της θύρας 12, κάθεται ο κυρ Παναγιώτης με τον εικοσάχρονο γιο του Χάρη. Δεν έχουν χάσει αγώνα τα τελευταία χρόνια. Ο κυρ Παναγιώτης, παλιά καραβάνα της κερκίδας, έπαιρνε τον Χάρη μαζί του στο γήπεδο από τα πέντε του. Το παιδί ήξερε τα συνθήματα και τα τραγούδια της ομάδας καλύτερα από το «Φεγγαράκι μου λαμπρό».

- Πατέρα, τόσο μεγάλος ήταν ο Ζαγοράκης και τον τιμούν έτσι, ρώτησε ο Χάρης.
- Στην εποχή του, παιδί μου, η ομάδα άλλαξε πορεία, απάντησε ο κυρ Παναγιώτης. Εσείς οι νέοι μάθατε να πανηγυρίζετε πρωταθλήματα το ένα πίσω από το άλλο και νομίζεται ότι πάντα έτσι ήτανε.

- Δεν παίζαμε καλά πριν; ρώτησε ο Χάρης με ένα απλοϊκό και αφελές ύφος.
- Όταν ανέλαβε αυτός ο άνθρωπος την ομάδα δεν είχαμε αυτό το γήπεδο. Τότε σε πήγαινα στην παλιά Τούμπα, ήσουν μικρός και δεν θυμάσαι. Ήταν μικρό και παλιό γήπεδο αλλά από εκεί ξαναγεννήθηκε η ομάδα.

- Ο ΠΑΟΚ πάντα ήταν μεγάλη ομάδα, πατέρα.
- Η μεγαλύτερη γιε μου. Απλά τότε ήταν τα πέτρινα χρόνια. Τότε παίζαμε ο Δαυίδ με τον Γολιάθ. Λεφτά δεν υπήρχαν και ο φουκαράς ο Ζήσης έπαιρνε όποιον μπορούσε.

- Ποιος είναι ο Ζήσης, ρώτησε απορημένος, ο Χάρης.
- Ο Ζήσης μπορούσε να πουλήσει παγάκια στους Εσκιμώους. Σου αγόραζε τον καλύτερο παίκτη της αγοράς για ψίχουλα. Μεγάλο λαγωνικό. Του έδινες πέντε φράγκα, αγόρασε παίχτες και μετά τους πουλούσε για τα δεκαπλάσια.

- Τα πάντα ξεκίνησαν από αυτούς τους δύο ανθρώπους, συνέχισε ο κυρ Παναγιώτης. Και οι δύο σκύλοι, με αγάπη για την ομάδα και εμπειρία στο ποδόσφαιρο. Ότι δεν ξέρανε να κάνουν, βρίσκανε τους κατάλληλους να το κάνουν. Είχαν όμως τον λαό μαζί τους. Πηγαίναμε και τα ρίχναμε χοντρά για το καλό της ομάδας. Δώστου αύξηση μετοχικού, δώστου διαρκείας, κούτσου - κούτσου τα μαζεύαμε τα φράγκα. Φώναζε η μάνα σου αβέρτα, αλλά που να καταλάβει αυτή από τέτοια.

Ο Χάρης χαμογέλασε και γύρισε να κοιτάξει τον πατέρα του. Ο κυρ Παναγιώτης άπλωσε το χέρι του στο σβέρκο του μικρού.

- Χαρούλη, αυτή η ομάδα είναι ιδέα πασά μου. Εμείς οι παλιοί το νιώσαμε στο πετσί μας. Την βλέπεις την θύρα 4; του είπε δείχνοντας προς τα αριστερά. Εκεί είναι οι παλαβοί. Εκεί ήταν και ο πατέρας σου. Όταν παίζαμε ντέρμπυ, εκεί πέρα γινότανε σεισμός. Βγάζαμε τα λαρύγγια μας για δυο ώρες.

- Και γιατί δίνατε λεφτά εσείς; ρώτησε ο Χάρης.
- Γιατί δεν υπήρχαν παιδί μου. Μην βλέπεις τώρα που η Μακεδονία έχει αναπτυχθεί. Τότε ήμασταν σε άλλη χώρα. Όλα περνούσαν από την Αθήνα. Ας είναι καλά εκείνος ο άγιος ο άνθρωπος ο νομάρχης ο Καραδίνης που νοιάστηκε για την περιοχή. Έφερε όλες τις επιχειρήσεις από την Ρουμανία και την Βουλγαρία εδώ στα μέρη μας. Ο κόσμος είχε δουλειά και δούλευε. Αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς, μην περιμένεις να σε ξύσουν οι άλλοι. Αν περιμέναμε από κάτω να μας βοηθήσουν την κάτσαμε την βάρκα.

- Έτσι βρήκες και συ δουλειά ε; ρώτησε ο Χάρης.
- Έτσι ακριβώς. Στα χρόνια του Ζαγοράκη δεν υπήρχαν ΠΑΟΚια λεφτάδες να αναλάβουν την ομάδα. ΄Όλοι οι επιχειρηματίες, τρομάρα τους, ήταν στην Αθήνα. Κανείς δεν έριχνε χρήμα στον ΠΑΟΚ και την Θεσσαλονίκη. Μικρή η αγορά σου λένε οι οικονομολόγοι. Τον κακό τους τον καιρό και τον ανάποδο. Εμείς, ο λαός, τροφοδοτούσαμε την ομάδα. Σιγά-σιγά όμως ανεβάσαμε την ομάδα και πήραμε πρωτάθλημα το 2010 μετά από πολλά χρόνια.

- Τον κάψαμε τον Λευκό Πύργο τότε, συνέχισε ο κυρ Παναγιώτης αναπολώντας. Οι χαμουτζήδες, που χάμω να μείνουνε μια ζωή, κάναν τα πάντα να μας σταματήσουν. Βάζανε τους διαιτητές να σφυρίζουν κλέφτικα. Βρε τότε είχαμε Μούσλι, και Γκαρσία και Κοντρέρας και Κουτσιανικούλη. Πετούσε η ομάδα. Σφύριζε πέναλτι το κοράκι εναντίον μας; Στην γυρισιά τους το ρίχναμε.

- Ανέβαινε η ομάδα, ανέβαινε και η περιοχή, ο κόσμος υποστήριζε τις ντόπιες επιχειρήσεις και αυτές διαφημίζονταν στην ομάδα, συνέχισε ο κυρ Παναγιώτης. Χριστουγεννιάτικο δέντρο την έκαναν την φανέλα από τις χορηγίες. Οι παίχτες, παρακαλούσαν να έρθουν στην ομάδα. .Έτσι φτάσαμε να έχουμε αυτό το γήπεδο, έτσι παίρνουμε τα πρωταθλήματα να χαίρεστε και εσείς οι νέοι.

Από τα μεγάφωνα έγινε η ανακοίνωση για την παρουσίαση του τέως προέδρου. Ο Ζαγοράκης, φανερά συγκινημένος, παραλαμβάνει την πλακέτα μέσα σε πανζουρλισμό.

- Γέρασες ρε σκύλε, μονολόγησε ο κυρ Παναγιώτης, κοιτώντας σε μια από τις γιγαντοοθόνες.

Ο κόσμος ξέσπασε σε χειροκροτήματα και το γήπεδο γέμισε μπαλόνια και χαρτάκια.

Ο κυρ Παναγιώτης σκούπισε τα δάκρυα του με το κασκόλ και γυρνώντας προς το μέρος του Χάρη, του είπε:
- Αυτή είναι η κληρονομιά που σας αφήσαμε γιε μου. Τώρα είναι η σειρά σας να κρατήσετε τον δικέφαλο ψηλά.

Φιλικά
New Yorker
newyorker4paok.blogspot.com

Ξέρει ο Ζήσης

Ξέρει ο Ζήσης!

Το έχω διαβάσει εκατοντάδες φορές στο φόρουμ, εκεί όπου τα ΠΑΟΚια συζητάμε τις μεταγραφικές κινήσεις της ομάδας.

Ποιους θέλουμε, ποιους δεν θέλουμε, ποιοι πρέπει να μείνουν, ποιοι να φύγουν, ποιους να δώσουμε, ποιους να πάρουμε. Ο καθένας έχει την άποψη του και σωστή η λάθος αιτιολογία εκάστοτε.

Μετά όμως τις αναλύσεις, τα στατιστικά, την προϊστορία παικτών και τα τοιαύτα, μία κουβέντα κλείνει την κάθε δημοσίευση:

Ξέρει ο Ζήσης!

Τρεις μικρές λεξούλες που όμως περιγράφουν με απλότητα και έναν τόνο λαϊκής σοφίας, το τι συμβαίνει αυτή την στιγμή στον ΠΑΟΚ.

Βέβαια η λέξη Ζήσης περιλαμβάνει Ζήση, Ζαγοράκη, Φερνάντο και άλλους (Γεωργιάδη). Περιλαμβάνει την σημερινή διοίκηση της ομάδας. Τέτοια εμπιστοσύνη σε διοικούντες είχε πολλά χρόνια να δει η ομάδα.

Δεν θα γράψω για το τι σημαίνουν αυτοί οι άνθρωποι για τον ΠΑΟΚ και το τι έχουν προσφέρει, έχουν γραφτεί πολλά. Θα κάνω όμως μία σύγκριση της ψυχολογίας των φιλάθλων των «μεγάλων» ομάδων του πρωταθλήματος.

Οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ μάτωσαν οικονομικά την χρονιά που πέρασε για να δώσουν πνοή στην ομάδα. Είναι τέτοια η τρέλα τους που διάβασα στο φόρουμ κάποιον να λεει: «Βγάλτε τα διαρκείας γρήγορα, πριν φαμε αυτά που έχουμε μαζέψει». Τα ΠΑΟΚια, μαζεύουν λεφτά για να τα ρίξουν σε διαρκείας, ΑΜΚ για να βοηθήσουν την ομάδα και οι τρελογιατροί σχίζουν διπλώματα αβέρτα.

Οι φίλαθλοι παρακολουθούν τις μεταγραφικές κινήσεις της διοίκησης και καταλαβαίνουν ότι βλέπουν ένα έργο γραμμένο τρία χρόνια πριν. Όλα υπολογισμένα ήταν με το νι και με το σίγμα. Μεταγραφές ουσίας - μία εξ αυτών και αεροδρομίου (πήρες το αεροδρόμιο από τον Ρωμιό, του πήρες την ψυχή). Ένας απίστευτος σχεδιασμός που σπανίζει αφάνταστα στην ποδοσφαιρική – και όχι μόνο - Ελλάδα. Για φαντάσου τώρα να είχαμε και κανα Βγενό τι θα γινότανε.

Περηφάνια....

Αυτό το αίσθημα μόνο περιγράφει την κατάσταση στους φιλάθλους της ομάδας. Τα ΠΑΟΚια πάντα ήταν περήφανα για την ομάδα, αλλά τώρα είναι διαφορετικά.
Είναι σαν τον σαραντάρη τον παντρεμένο που είναι μεν περήφανος για την γυναίκα του και τι γυναικάρα που είναι στα τριανταφεύγα της, αλλά όταν βγάζει το εικοσιτριάχρονο τσάρκα παραλία και το χαλβαδιάζουν όλοι, φουσκώνει σαν την γαλοπούλα.

Ποιος άλλος φίλαθλος μπορεί να πει το ίδιο;

Οι φίλαθλοι του λαγού;
Τέτοιο ξεφτιλίκι δεν έχω ξαναδεί. Η ομάδα να παίζει το μέλλον μιας χρονιάς και το γήπεδο να έχει μόνο 6000-7000 κόσμο. Αυτοί ακόμα ψάχνονται να βρουν τι φταιει και δεν παίρνουν πρωτάθλημα ούτε με μέσο.
Έχουν σπάσει τις βιβλιοθήκες να βρουν βιβλία με θέμα την «Εφαρμοσμένη πολυμετοχικότητα».
Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε: με τον ήλιο τα βάζω με τον ήλιο τα βγάζω.
Φύγε εσύ έλα εσύ έχουν γίνει. Τέτοια μετατόπιση διοικητικού προσωπικού είναι άξιο έρευνας.
Α ρε Βγενό. Έλα στον ΠΑΟΚ να γίνεις μάγκας..

Οι φίλαθλοι του θρήνου;
Αυτοί βάλαν μπεμπιλίνα και δεν κράξανε τον Κόκκαλη στο τελευταίο παιχνίδι γιατί τους απείλησε ότι θα φύγει. Και ξέρουν πολύ καλά ότι άμα τους φύγει θα ξαναδούν πρωτάθλημα του τέτοιου ανήμερα .
Αυτοί κάνουν μεταγραφές στις εφημερίδες μόνο. Έχουν πάρει καμιά δεκαριά στα λόγια. Δεν κατάλαβαν ακόμα ότι ο πρόεδρος τους έχει καβουρομάνες στις τσέπες του;
Θα πάνε και αυτοί στο αεροδρόμιο μια φορά. Πάντα πάνε. Και μετά δεν ξαναπάνε γιατί στις πτήσεις για Ευρώπη δεν σερβίρουν σουβλάκια στην πίτα και το ταξίδι είναι μακρύ.

Τα χανούμια;
Αυτοί γενικώς ψάχνονται. Ο Νικολαίδης νόμιζε ότι τα αβγά τα θερίζουνε. Εμ δεν είναι όλοι Ζαγοράδηκες ρε φίλε. Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και μεταξωτούς κώλους. Θέλει πνευμόνια η διοίκηση μιας ομάδας. Άμα χρεώνεις την ομάδα για να κάνεις πρωταθλητισμό δεν πας μακριά. Τώρα παρακαλάν τον «τίγρη» να γυρίσει να πάρει παίχτες του «πρίγκιπα» που κοντεύει να γίνει βάτραχος και απειλεί να φύγει.


Αυτές είναι οι διαφορές των άλλων ομάδων με τον ΠΑΟΚ.
Φερνάντο μπορούν να βρουν αλλά δεν έχουν Ζαγοράκη και Ζήση.

Και πάνω από όλα;

• Δεν έχουν μάγκα λαό που να γεμίζει την τούμπα μετά από τρεις απανωτές ήττες εντός και να αναγνωρίζει το έργο αυτών των ανθρώπων.
• Δεν έχουν μάγκα λαό που καταλαβαίνει ότι ο Γκαγκάτσης είναι απαραίτητος αλλά απαιτεί 50-50, τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο.
• Δεν έχουν μάγκα λαό που δεν θέλει να πάει αεροδρόμιο γιατί καταλαβαίνει τι χρειάζεται η ομάδα αγωνιστικά και όχι για εντυπωσιασμό.
• Και στο φινάλε, δεν έχουν μάγκα λαό που να βγάζει Ζήσηδες και Ζαγοράκηδες.
  

Άμα ποτέ νιώσουν τι σημαίνει «Ξέρει ο Ζήσης...» και μετά θα καταλάβουν τι σημαίνει είμαι περήφανος για την ομάδα μου.

Φιλικά
New Yorker
newyorker4paok.blogspot.com