Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

Μία ημέρα στο τιμόνι του ΠΑΟΚ

Ποτέ δεν έκρυψα την επιθυμία μου να γίνω πρόεδρος του ΠΑΟΚ. Παλιότερα, σας περιέγραψα το όνειρο μου να αγοράσω την ομάδα . Σήμερα θα σας περιγράψω πως φαντάζομαι την πρώτη μέρα στην δουλειά.

......
Κανόνισα λοιπόν να 'ρθω Θεσσαλονίκη Κυριακή μέρα, για να μπορεί να έρθει πολύς λαός στο αεροδρόμιο. Μιλάμε έγινε χαμός στο ίσωμα. Τα Αθηναϊκά μέσα ενημέρωσης προσπάθησαν να υποτιμήσουν το γεγονός μιλώντας για 5.000-5.500 κόσμο αλλά η αλήθεια είναι ότι είχα τουλάχιστον 10.000 τρελαμένους.

Ο κόσμος σε παραλήρημα να φωνάζει συνθήματα όπως: "Είναι τρελός ο πρόεδρος", "New Yorker τρελέ, πάρε την ΠΑΕ", "Ήρθε το δολάριο και θα σας γίνει ο κ..ς τάλιρο", "Αμερική, Αμερική γ...σε την Αττική", και άλλα τέτοια. Απέφυγα να κάνω δηλώσεις γιατί ήμουν πολύ συγκινημένος.

Ακολούθησε πορεία μέχρι το γήπεδο όπου και χαιρέτησα το πλήθος με ηγετικό στυλ και ύφος σκληρού και άκαμπτου ανδρός για να ψαρώσουν οι εις τα χάμω της χώρας παρακολουθούντες.

......
Το πρωί, ξυπνάω στην προεδρική σουίτα του Macedonia Palace και φεύγω σφαίρα για το γραφείο. Μπαίνω στο κτίριο και χαιρετώ την receptionist. Αυτή την φορά ήταν όλο γλύκα η κουφαλίτσα.

Μπαίνω στο γραφείο, παραγγέλνω φραπέ σκέτο και πιάνω δουλειά.


Πρώτο ραντεβού είναι με τον Ζήση για μεταγραφικά θέματα. Βλέπεις του είχα δώσει 30 μύρια την άλλη φορά και δεν ήξερε τι να τα κάνει. Ο φουκαράς, τόσο χρήμα δεν ξανάδε.

- Πρόεδρε, μου λέει, έχω μερικά videos να δούμε με υποψήφιους παίκτες για αγορά. Νάσου μπαίνει και ο Σάντος.


Καθόμαστε και βλέπουμε καμιά εικοσαριά DVD και όποτε έβλεπα τον Σάντος να γυαλίζει το μάτι του, έλεγα στον Ζήση: "Αγόρασε" και πάλι "Αγόρασε". Ούτε χρηματιστής να ήμουν.


Αφού λοιπόν αγοράσαμε όλη την Βραζιλία, το μισό Μεξικό μαζί με τον κόλπο, το Μπουένος Άιρες με όλα τα περίχωρα και μερικούς παίκτες από Ευρώπη για να συμπληρώσουμε τις θέσεις των ξένων, Ζήσης και Σάντος φύγανε για να κανονίσουν τα τυπικά.

......
Επόμενο ραντεβού με τους εργολάβους για το χτίσιμο του νέου γηπέδου. Μου έδειξαν τα σχέδια για χωρητικότητα 60.000 και εγώ απλά έκανα μερικές διορθώσεις που θεώρησα απαραίτητες.
  • Οι θύρες θα έχουν ανεμιστήρες που πετάνε σταγόνες νερού, όπως στην Disneyland, για να δροσίζεται ο κόσμος το καλοκαίρι και θερμάστρες κατά μήκος των σκαλοπατιών για τους χειμερινούς μήνες.
  • Θα τοποθετηθούν γιγαντοοθόνες στην τέσσερα κατά μήκος της θύρας και πριν το μάτς θα παίζουν σκηνές από έργα όπως το "Rocky", "Ράμπο το πρώτο αίμα", "Braveheart" και άλλα παρόμοια για να πωρώνεται ο κόσμος.
  • Τέλος στο γήπεδο, εκτός από αναψυκτικά, θα σερβίρεται δωρεάν φραπές, φρεντοτσίνο και Ελληνικός καφές .
Μετά ρώτησα τον πολιτικό μηχανικό άμα γίνεται να περιστρέφεται ο αγωνιστικός χώρος για να παίζουμε δυο ημίχρονα με φάτσα την τέσσερα, αλλά με κοίταξε στραβά και δεν το συνέχισα.

......
Σειρά παίρνει ο οικονομικός διευθυντής. Αυτόν, να πω την αλήθεια, δεν τον χώνεψα πολύ. Όλο επιταγές μου έφερνε να υπογράφω και γραμμάτια. Όλα ήταν παλιά χρέη σε τρίτα πρόσωπα και εταιρίες. Υπέγραψα τόσο πολύ που έπαθε ο αντίχειρας μου αγκύλωση.

Αφού πλήρωσα χρέη ύψους του ενός τρίτου του ακαθάριστού προϊόντος της χώρας, με έπιασε μια λιγούρα. Φωνάζω την συμπαθεστάτη receptionist να τις δώσω παραγγελία για πακέτο.

- Φέρε, της λέω, δύο γύρους με από όλα, ένα λουκάνικο, τρία σουτζουκάκια, μία μεγάλη πατάτες, μία πίτσα με ζαμπόν, μια κρέπα σοκολάτα και μια ντουζίνα τρίγωνα Πανοράματος.
- Θα τα φάτε όλα αυτά; μου λέει.
- Όχι, θα βγω μαζί τους φωτογραφία. Πάνε ρε κοπέλα μου να με τα φέρεις και δεν σε βλέπω από την πείνα. Α, και πούσε... Πάρε και μια Μαλαματίνα, αλλά τον νου σου μην σε πάρει κανένας χαμπάρι.

Αφού νταγλάρωσα καλά, είπα να πάω μια βόλτα από τα εφτά γήπεδα να δω την πορεία των έργων.

Καβαλάω την Mercedes 2010 E-Class, μαύρη με άσπρα σπόιλερς, και οδεύω προς Νέα Μεσημβρία. Όταν έφτασα στα γήπεδα βρήκα καμία δεκαριά εργάτες, πέντε Αλβανούς, τρεις Ρωσοπόντιους, έναν Πακιστανό και έναν Γεωργιανό.

- Ρε παιδιά, μιλάει κανείς Ελληνικά; ρωτάω. Το αφεντικό που είναι;
- Στο γκαφενίο, στη χωριό είναι, μού λέει ο ένας σε απλή γλώσσα.

Πάω στην πλατεία του χωριού και τον βρίσκω να παίζει τάβλι. Με το που με είδε ψάρωσε.


- Ρε, μάστορα, έτσι θα τελειώσουμε τα γήπεδα; του λέω.

- Συγνώμη αφεντικό, να πάρω ένα νερό ήθελα και ξεχάστηκα.
- Τέστα, του λέω. Έλα να μου δείξεις τα έργα.

Έκανα μα περιήγηση στον χώρο, είδα την πρόοδο και του ζήτησα να φτιάξει δύο καφετέριες και ένα μπαράκι, για να κάθεται ο κόσμος να βλέπει τις προπονήσεις της ομάδας άνετα.


......
Έχει πιάσει απογευματάκι. Τελικά να είσαι πρόεδρος δεν είναι και τόσο εύκολο, αλλά χαλάλι για την ομάδα, κάθε κούραση είναι γλυκιά.

Πριν πάω στο ξενοδοχείο, έκανα μια βόλτα στην Τούμπα, να βρω το μέρος που θα μπει η γιγαντοαφίσα του Paokmania.

Έπεσα για ύπνο νωρίς. Ο Τερλέγκας μπορεί να περιμένει.. Και αύριο μέρα είναι.

......
Φιλικά
New Yorker
newyorker4paok.blogspot.com


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου